Ik heb het wel geprobeerd maar het is niet gelukt…..
Proberen is een woord wat we in het dagelijks leven veelvuldig tegenkomen. Het wordt gebruikt in gesprekken die we hebben, het wordt thuis of op school tegen je gezegd of we lezen het in een boek, tijdschrift of op internet. Maar hoe gewoon is dit woord eigenlijk en wat houdt proberen nou echt in?
Wanneer je de betekenis van het woord proberen op zou zoeken kan je iets tegenkomen als; ‘(iets) doen waarvan je niet zeker weet of het kan of lukt’.
In deze beschrijving staat niets over dat proberen betekent dat iemand anders ook daadwerkelijk een resultaat ergens van moet kunnen zien. Zijn we ons daar bewust van wanneer we iemand een opdracht meegeven iets te proberen en weet diegene aan wie we de opdracht geven ook wat er van hem of haar verwacht wordt. Ik heb in mijn begeleiding al vaak kinderen/jongeren horen zeggen; ‘Ik heb het geprobeerd, maar het is niet gelukt’,
Een aantal weken werken we samen aan het kunnen aangeven van je grenzen op een manier waar jij je prettig bij voelt. Wanneer ik haar weer zie geeft ze gelijk aan; ‘Van de week heb ik geprobeerd mijn grens aan te geven, maar het is niet gelukt’.
Als reactie op mijn vraag waarom ze vindt dat het niet gelukt is komt een uitgebreid antwoord. ‘Nou, ik voelde dat ik niet meer goed na kon denken en even iets voor mezelf moest doen. Eerst heb ik de ademhalingsoefening gedaan om rustig te worden, daarna dacht ik, oké ik kan prima vertellen dat ik even een pauze nodig heb. Ik dacht na over welke manier ik nu fijn zou vinden en besloot dat ik even naar de leerkracht toe ging lopen omdat ze aan haar bureau zat. Ik twijfelde eerst nog een beetje maar ik zei tegen mezelf; je kan het! Toen ik bijna op het punt stond om dit te gaan doen gaf de leerkracht aan dat we nog een dictee gingen maken, kon nog net voor de pauze. Toen heb ik het maar even gelaten. Ik had best veel foutjes gemaakt en bij het nabespreken heb ik gezegd dat ik me niet zo lekker voelde. De leerkracht was heel lief en ik mag het dictee een andere keer opnieuw maken’
Wanneer ik haar antwoord samenvat en haar vraag te letten op de dingen die wel goed gingen, zie ik haar bewust worden van dat er weldegelijk dingen gelukt zijn. De zichtbare actie van het opstaan en aangeven van haar grens is dan misschien op dat moment niet tot uiting gekomen maar er zijn wel een heleboel belangrijke (voor andere mensen onzichtbare) stapjes in haar hoofd genomen. Stapjes die haar de volgende keer weer verder helpen om dan misschien wel de stap te kunnen nemen die op dat moment nodig is.
Betekent lukken dat je het gewenste resultaat ook echt moet kunnen zien of zitten daar nog een heleboel kleinere stapjes tussen die voor anderen niet direct zichtbaar zijn? Hoe gaan we hier in de maatschappij mee om? Richten we ons op het zichtbare gedrag of hebben we ook oog voor hetgeen eraan voorafgaat en voor een ander vaak minder zichtbaar of zelfs onzichtbaar is? Mooie vragen om voor jezelf eens te beantwoorden en mee te nemen in je omgang met anderen.